Schreef ik mijn vorige blog nog dat onze duiven de roofvogel steeds te snel af waren? Ik had m’n mond moeten houden. Of m’n vingers van mijn toetsenbord, zo je wilt…
Gisteren hadden we onze groep weer buiten en na verloop van tijd was bijna de hele groep binnen. “Natuurlijk” hadden we ze wel zien ruziën met de vijand, maar het leek erop dat ze hem te snel af waren. Omdat we er 2 misten, kregen we het toch een beetje benauwd. Na een klein uur viel de eerste op de klep en weer een uur later de tweede. En die zag er niet al te best uit. Zijn borst lag helemaal open, aan de flank was helemaal opengereten en ook aan de onderkant zat een groot gat. (Ik zal de lelijke woorden weglaten)
Met alles wat ik in huis had heb ik getracht de wonden schoon te spoelen om te kijken of ik het kon hechten, dan wel lijmen, maar helaas. Dit was echt niet meer te redden…
Even later ging Erik het hok op om het hok dicht te maken en ineens hoorde ik mijn naam. Gevolgd met: “Nog een! Maar niet zo erg lijkt het.” Tot hij de doffer van zijn buik hield en het voer op de grond viel. Een gat van 3 cm doorsnee in de krop. Door en door. In de flank een gat en ook de buik weer. Dat ‘niet zo erg’ hebben we snel teruggenomen…. Ook hier gekeken of het te redden was. Nog met Pap overleg gepleegd, maar &@^$&@* dit waren erg 2 op 1 dag…
Feit is wel dat beide doffers zwaargewond en wel hun weg naar huis vonden! Karakter! En hoe! Maar verdorie. Wat zijn we boos op die stomme roofvogel en wat kunnen we er niks tegen doen. Het is de natuur zeggen ze dan…
En zo kroop 2017 ons hok binnen. Eigenlijk net zo voorzichtig als 2016 ons hok vertrok.
2016 zijn we geëindigd zonder ook maar een duif mee te hebben gezet in de vereniging. Niet volgens plan. Maar dit jaar willen we dat toch graag écht anders gaan doen! En in theorie moet dat ook makkelijk kunnen!
Op ons hok zitten prachtige duiven. De jonge duiven die ons vorig jaar gegund waren en die over zijn gebleven, zijn vrijwel allemaal uitgegroeid tot prachtige duiven. Duiven die heerlijk in de hand liggen en die wel het gevoel geven dat we, in theorie, niet voor niks in de tuin zitten van de zomer. De weg naar huis zouden ze in ieder geval moeten kunnen vinden!
We hebben ook al veel mogen leren. Het gevecht met de buizerd. Ai.. Hoe vaak we hoorden dat deze écht niet zo dichtbij kwam! En écht niet in je tuin kwam. Tot onze grote spijt hebben wij zelf beeldmateriaal van het tegendeel. Meneer (of Mevrouw) de Buizerd kwam dagelijks terug om op het dak van ons hok zijn lunch uit te zoeken. Na een week vasthouden van de duiven, hebben we ze toch weer naar buiten gegooid. En onze duiven zijn hem vooralsnog steeds te slim af. Ja, tis een soort Russisch roulette, maar wij sterken ons in de gedachten dat een buizerd een duif alleen grijpt als deze verzwakt en moe is. Hopen we.
Ook hebben we, met wat tips van Social Media, Frosty en de Vorstin omgewend! Niet omdat we er mee willen gaan vliegen, maar laten we eerlijk zijn. Dat is toch een stuk handiger dan die vastzitters. Ikzelf was HEEL huiverig en heb het dan ook aan Erik overgelaten. (Vals he, de gene met ervaring legt het in handen van de gene met wat minder ervaring). Maar eerlijk is eerlijk. Het is gelukt! De gouden tip bleek koppelen aan een eigen duif. EN nu vliegen ze mee met onze eigen groep duiven. Nog maar 2 vastzitters en die gaan we echt niet uitwennen. Sommige duiven zijn het waard om vast te laten zitten. En is het risico gewoon te groot.
Ons elektronisch kloksysteem is momenteel 10 dagen uit logeren. Je kunt nog zoveel ervaring hebben in de duivenwereld en op Duivenmarktplaats. Zelfs ik kan gewoon niet goed kijken. Dus er komen nieuwe batterijen in en we laten maar gelijk het hele apparaat goed nakijken. Dan kunnen we hopelijk zorgeloos ermee spelen.
Onze allerlaatste nieuwe aanwinst zijn niet zozeer voor de vluchten als wel voor onze trouwdag. Op 12 april gaan Erik & ik met elkaar trouwen. En hiervoor hebben we van Jan Roest uit Middelburg 5 prachtige witte duifjes gekregen. (4 witte en 1 schimmel) Het zijn wel echte postduiven, dus wie weet wat de duifjes nog gaan doen, maar ze zijn echt bedoelt voor onze dag. En voor het plezier.
Inmiddels heeft Erik voor een groot deel het programma uitgestippeld. Heb ik dat weer aangepast. En Erik er weer naar gekeken en dan komt er weer een nieuw concept en kun je weer opnieuw beginnen. (Afdeling 3, make up your mind!!!) Ik mis vluchten en vraag me serieus af waar ze heen zijn, maar misschien komt dat ook wel, omdat ik altijd in Afdeling 4 heb gespeeld.
Hoe dan ook. De voorbereidingen zijn in volle gang! En dan niet alleen voor het duivenseizoen dus!